شناسهٔ خبر: 29968 - سرویس دیگر رسانه ها
نسخه قابل چاپ

خصوصی‎سازی دانشگاه‎ها بدون نظارت کیفی به نفع کشور نیست

یک دکترای اقتصاد گفت:خصوصی‎سازی جهت تامین منابع مالی دانشگاه بهترین راهکار است و هزینه‎های دولت را کاهش می‎دهد اما خصوصی‎سازی دانشگاه‎ها بدون نظارت بر کیفیت دانش نه تنها به نفع کشور نیست بلکه نوابغ را به حاشیه برده و باعث فرار مغزها می‎شود.

به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایسنا؛ درباره چرایی کمک مالی دولت به دانشگاه‎ها افزود: دولت در راستای گسترش سطح دانش و همچنین فراهم کردن شرایط ادامه تحصیل برای همگان به دانشگاه‎های دولتی کمک مالی می‎کند.

وی بیان کرد: البته کمک مالی دولت به دانشگاه‎ها در گذشته بیشتر بوده و روند خصوصی‎سازی و توسعه دانشگاه‎های خصوصی باعث شده تا دولت کمتر به دانشگاها کمک مالی کند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد خرم‎آباد با تاکید به اهمیت افزایش اعتبار علم و عالم با اشاره به اهمیت خودگردانی مالی دانشگاه‎ها، ادامه داد: توسعه دانشگاه‎های خصوصی در سال‎های اخیر و رقابت این دانشگاه‎ها در جهت پذیرش بیشتر دانشجو و گسترش مدرک و نه سواد باعث کاهش ارزش علم و عالم در حال حاضر شده است؛ به گونه‎ای که علم به ابتذال کشیده شده و به موضوع پیش و پا افتاده در جامعه تبدیل شده است.

این مدرس دانشگاه اظهار کرد: سیل بیکاران دارای مدرک بالا(صرفاً مدرک و نه سواد) باعث شده تا نوابغ و افراد باسواد نیز در میان این همه مدرک گم شوند و از آنجا که استخدام‎ها در اکثر مواقع بر مبنای سواد و شایستگی نیست لذا بخش باسواد جامعه به تدریج در حال منزوی شدن است.

سعادت‎مهر اضافه کرد: بنابراین لازم نیست دانشگاه‎ها به خودگردانی مالی برسند اما اگر این هدف در راستای خصوصی‎سازی مورد نظر باشد باید به شدت بر کیفیت دانش در دانشگاه‎ها نظارت شود به عنوان مثال از تشکیل کلاس‎های 60 نفری دکتری در برخی دانشگاه‎ها ممانعت شود و برای این موارد از طرف وزارت علوم سقف کلاس تعیین شود.

این دکترای اقتصاد خاطرنشان شد: نحوه ورود دانشجو، سقف تعداد دانشجو در هر کلاس در مقاطع مختلف تحصیلی، سطح سواد اساتید، سیوه امتحان و نمره دهی و فارغ‎التحصیلی و... مواردی هستند که باید توسط وزارت علوم به دقت دستورالعمل شده و بر اجرای آنها نظارت شود. در این صورت خصوصی‎سازی دانشگاه‎ها مفید خواهد بود.

سعادت‎مهر با اشاره به وضعیت مالی دانشگاه‎ها تصریح کرد: وضعیت اقتصادی دانشگاه‎ها کاملاً خصوصی مناسب بوده زیرا دانشجویان زیادی بدون هیچ مانعی می‎توانند به این دانشگاه‎ها ورود نموده و فارغ‎التحصیل از این دانشگاه‎ها نیز چندان مشکل نیست اما دانشگاه‎های دولتی و نیمه دولتی با کمبود منابع مواجهند زیرا منابع مالی این دانشگاه‎ها تابع بودجه دولت هستند و از نوسانات بودجه متاثر می‎شوند. از طرف دیگر سطح کیفیت در دانشگاه‎های دولتی( روزانه و شبانه) به دلیل وجود کنکور در ورود به این دانشگاه‎ها و همچنین دانشگاه‎های نیمه دولتی مانند پیام نور به دلیل سیستم امتحانات متمرکز بالاتر از دانشگاه‎های کاملاً خصوصی است.

نظر شما